OCTAVE V40 SE
Vacuum Tube Integrated Amplifier Reviewed
Με πάνω από τριάντα χρόνια δυναμικής παρουσίας στο hi-end, η Octave Audio του σχεδιαστή Andreas Hofmann ασφαλώς και δε χρειάζεται συστάσεις. Από την αρχή ακόμη πήρε τις αποστάσεις της από τον κλασικό ευφωνικό λαμπάτο ήχο, χρησιμοποιώντας solid state εξαρτήματα για την περιφερειακή υποστήριξη των λυχνιών και στην πορεία κέρδισε το σεβασμό της αγοράς για τα τονικά ουδέτερα και ιδιαίτερα ικανά, σε επίπεδο οδήγησης και ανάλυσης, ενισχυτικά της. Η δική μου επαφή με τα μηχανήματα της Octave υπήρξε περιορισμένη, καθώς ποτέ δεν κυνήγησα την υψηλή ισχύ και τα δύσκολα ηχεία. Έφταιγαν βέβαια και κάποια απρόσεχτα set up σε εκθέσεις, με τσιμπημένα πρίμα και ψυχρές/άδειες μεσαίες, που με αποθάρρυναν από το να τα ψάξω παραπέρα παρότι θα το επιθυμούσα, αν μη τι άλλο επειδή τα μηχανήματα αυτά πάντα μου ακούγονταν πολύ καθαρά και γρήγορα. Κάπως έτσι φθάνουμε στον V 40 SE που έχω στα χέρια μου και απολαμβάνω αυτό τον καιρό, τον πρώτο Octave που παίρνω για δοκιμή μετά από δυόμιση δεκαετίες δοκιμών! Φυσικά και ήμουν προκατειλημμένος όταν τον ανέφερε ο Ντέμος Δραβόπουλος (διεύθυνση hiendnews.gr) ως υποψήφια δοκιμή κι αυτός το κατάλαβε κι έσπευσε να συμπληρώσει με αινιγματικό τρόπο “χε, χε, τα τσιμπημένα πρίμα που θυμάσαι, ξέχασέ τα”!
Ακρίβεια και συνέπεια
Με τιμή που δεν… αγριεύει το μάτι μήτε και φαντάζει ως ευκαιρία, ο μικρός ολοκληρωμένος της Octave πείθει παρόλα αυτά για την ποιότητα κατασκευής που προσφέρει. Η γερμανική κατασκευή είναι φανερή σε όλες τις πτυχές, από το ντιζάιν που αποκλίνει από την πεπατημένη των λαμπάτων μέχρι την παρουσία υψηλότατης εργονομίας και πληρότητας στις λειτουργίες, με κερασάκι στην τούρτα το αλουμινένιο τηλεχειριστήριο για τον έλεγχο της στάθμης, που αφήνει έναν αέρα πολυτέλειας και αντοχής στο χρόνο. Σχεδιαστικά, επίσης, είναι αρκετά ασυνήθιστος, τουλάχιστον στα χαρτιά: οι λυχνίες της εξόδου λειτουργούν ως “enhanced pentode”, μια τεχνική της εταιρίας που υπόσχεται χαμηλότερες παραμορφώσεις και καλύτερη δυναμική περιοχή από τις συνηθισμένες πεντοδικές και ultralinear διατάξεις. Αυτό λειτουργεί σε συνδυασμό με τους custom μετασχηματιστές εξόδου (και την ολική ανάδραση των 10dB) για να δώσει συμβατότητα με μια πολύ πλατιά γκάμα αντιστάσεων για το φορτίο που, σύμφωνα με τον κατασκευαστή, απλώνεται από τα 3 έως τα 10Ω, με σταθερότητα έως τα 2Ω! Οι παραμορφώσεις είναι χαμηλές, ο θόρυβος επίσης, το φάσμα ευρύ και ο Octave φωνάζει από μακριά ότι δεν φοβάται τα δύσκολα ηχεία ή τα μόνιτορ, ενώ ο κατασκευαστής δηλώνει σαφώς ότι οι ενισχυτές του παίζουν πολύ καλά ακόμη και με ηχεία υψηλής ευαισθησίας. Too good to be true?
Ασυνήθιστη είναι και η παρουσία δύο διαφορετικών διπλοτριόδων κοινών στα δύο κανάλια, μιας ECC83 και μιας 6922, που αναλαμβάνουν το κέρδος τάσης και την οδήγηση.
Η έξοδος μπορεί να ρυθμιστεί σε δύο επίπεδα πόλωσης, τα 28mA (6L6, 5881, KT-66, KT-77, EL34, 6CA7) και τα 34mA (KT-88, 6550, KT-90, KT-100), με το παρεχόμενο κατσαβίδι από τις οπές της οθόνης, στην πρόσοψη. Η ένδειξη είναι το χρώμα του led: σε κάθε λυχνία ισχύος αντιστοιχούν τρία κατακόρυφα led, κόκκινο, πράσινο και κίτρινο, από επάνω προς τα κάτω. Όταν, αυξάνοντας την πόλωση, περνάει από το πράσινο προς το κόκκινο, τότε είναι τα 34mA και όταν κατεβαίνει από το πράσινο προς το κίτρινο, τότε είναι τα 28mA.
Υπάρχει πληθώρα ευκολιών, συμπεριλαμβανομένων tape out και theater bypass. Κεντρικό ρόλο παίζει η προενίσχυση, υβριδικής σύστασης με τις μικρές λυχνίες και ολοκληρωμένο στο buffer για χαμηλή αντίσταση εξόδου, που μπορεί να λειτουργήσει και αυτόνομα αφού ο τελικός σβήνει από διακόπτη στο πίσω μέρος. Από τον ίδιο διακόπτη ενεργοποιείται το eco mode για να μένει ανοιχτός ο V 40 SE χωρίς να καταπονούνται οι λυχνίες, αν δεν υπάρξει σήμα για πέντε λεπτά. Η επιλογή των εισόδων γίνεται με ρελέ από την πρόσοψη και δεν υπάρχει ένδειξη της στάθμης καθώς λειτουργεί το μοτοριζέ μπλε Alps, στα πλαίσια μιας εξαιρετικά τακτικής και πυκνής εσωτερικής κατασκευής, με άριστο επίπεδο υλικών και έκδηλη την “υβριδική” φιλοσοφία του κατασκευαστή. O ενισχυτής παράγεται στην Second Edition μορφή του από το 2009, με βελτιώσεις σε διάφορα σημεία του κυκλώματος και ειδικά στο τροφοδοτικό. Κατάγεται από τον V 50 του 1997 και διαδέχτηκε τον πρώτο V 40 του 2002, αποτελώντας σήμερα το μικρότερο μέλος μιας τετραμελούς γκάμας με ισχύ από τα 40W έως τα 120W (V 80 SE με την KT-150) και δυνατότητα προσθήκης phono stage και εξωτερικών πυκνωτικών τραπεζών (Black Box), για ακόμη καλύτερη οδήγηση δύσκολων ηχείων.
Ισορροπεί σε μια λεπτή γραμμή, άνετα. Το έχει το “ουδέτερο”, δεν υποκρίνεται και αποκαλύπτει την αυθεντική μουσική αίσθηση, χωρίς να το κάνει θέμα.
Ο V 40 SE κλήθηκε να οδηγήσει ένα εύκολο 8ωμο ηχείο ενός δρόμου υψηλής ποιότητας σε μικρό χώρο, το οποίο όμως είναι σε θέση να διαχειριστεί μέχρι 80W και, γενικά, να δείξει έντονα τα δυναμικά αποθέματα ενός ενισχυτή. Μία ώρα μετά την έναρξη, ο μικρός Octave επέμενε να τονώνει λίγο τα άκρα, πιο πολύ επειδή είχε αδειάσει αρκετά από αρμονικές, έτσι ήταν φανερό πως απλά ήθελε εναλλαγή στην πολικότητα των ηχείων. Πόσοι προσέχουν αλήθεια αυτή την παράμετρο; Αυτή η κίνηση απλά αποκατέστησε μια ουδέτερη τονική ισορροπία χωρίς να χύσει μέλια στο χώρο ακρόασης και να φουσκώσει σε βαθμό δράματος τις μεσαίες, έφυγε όμως η στεγνότητα της μεσαίας περιοχής. Τότε κατάλαβα πως σε κάποια συστήματα χωρίς διαφάνεια, ίσως δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς τη σωστή πολικότητα στη σύνδεση του Octave με το ηχείο. Το μονόδρομο με τον alnico όμως παίζει σαν μεμβράνη και μου έδειξε πως εδώ υπάρχει απόλαυση να ξεδιπλωθεί, όπως κι έγινε. Ο Octave προσφέρει αφενός έναν ήχο τονικά ουδέτερο, χωρίς ντροπαλά πρίμα, ασαφή μπάσα και υπερβολικά ζεστές μεσαίες, με εξαιρετικά σώματα, δυναμικές μεγάλης κλίμακας και διεισδυτική ανάλυση με φανταστική ησυχία στο low level. Αν εξαιρέσουμε έναν πολύ μικρό συνωστισμό στα ανώτερα χαμηλά, πείτε το και μια πολύ μικρή “κοιλίτσα”, ο ενισχυτής είναι υποδειγματικός στην απεικόνιση των όγκων και των σωστών αναλογιών τους καθώς οι οκτάβες διαδέχονται η μία την άλλη, με εξαιρετική συνέχεια στην απεικόνιση του χώρου και του μεγέθους. Χάρη και στο πολύ ευρύ φάσμα που αναπαράγει με σπουδαία, μάλιστα, δυναμική περιοχή, δημιουργείται μια φυσική παρουσία στο δωμάτιο που θα φέρει σε δύσκολη θέση κάθε αντίπαλο.
Σε μικροσκοπικό επίπεδο τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα. Η στιλπνότητα των λυχνιών λειτουργεί υποδειγματικά και η υφή εκτείνεται σε βάθος, χωρίς υπερβολές πάχους. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, καθώς ο Octave ποτέ δεν τεμπελιάζει στη ροή του, συγχρονίζοντας ιδανικά όλο το φάσμα. Ατάκα, διάρκεια και σβήσιμο εξελίσσονται με αξιοζήλευτη καθαρότητα, αμεσότητα και σπουδή στο χρόνο, χωρίς ποτέ να πλατειάζει και να υπολειτουργεί ρυθμικά και δυναμικά. Τελικά, κανείς απολαμβάνει μια ταχύτητα που δεν έχει να ζηλέψει κάτι από παρόμοιας δύναμης τρανζιστοράτο, ακαριαίες δυναμικές και ησυχία, ενώ την ίδια στιγμή όλα είναι πιο μεγάλα, πιο γεμάτα και πιο βαθιά/συνεχή/διάφανα σε επίπεδο low level. Σε αυτούς τους τομείς, μάλιστα, ο V 40 SE ανταγωνίζεται πιο εξωτικές καταστάσεις από τα τυπικά push-pull μεσαίας ισχύος. Το τίμπρο προκύπτει πολύ αγνό, φωτεινό και πολύχρωμο, με εξαιρετική ακρίβεια στα περιγράμματα των οργάνων και ικανότητα να πάλλεται ελεύθερα και πολύ ισορροπημένα, χωρίς να δείχνει χειραγωγημένο από το μηχάνημα. Η ακρίβεια στα καλύτερά της! Ο κορεσμός του είναι απολύτως αποδεκτός στα πλαίσια της ουδέτερης σχεδίασης και, μάλιστα, θα έλεγα πως με εξέπληξε θετικά με τη φυσική θερμοκρασία και την πυκνότητα των ηχοχρωμάτων του. Στα πλαίσια των διαφόρων σχολών του push-pull, θα τοποθετούσα τις σχεδιάσεις του κ. Hofmann στην ίδια πλευρά με τα Audio Research και τα Copland και “απέναντι” από τα Conrad Johnson και τα Jadis, προσθέτοντας όμως πως το χαρμάνι της Octave ακούγεται στα αυτιά μου ως το πλέον ρευστό και μουσικό στα πλαίσια, ας πούμε, της πιο μόνιτορ σχολής των λαμπάτων.
Εν τέλει, ο Andreas Hofmann έχει δίκιο και ο V 40 SE αποτέλεσε πράγματι ένα θαυμάσιο ταίρι για το ευαίσθητο ηχείο μου, όμως προσέφερε μια αρκετά διαφορετική εμπειρία σε σχέση με τον low power στόλο μου. Ίσως λόγω της ανάδρασης ή/και του μεγάλου μεγέθους της σκηνής, αναγκάστηκα να καθίσω λίγο πιο μακριά από συνήθως, κάτι που επέτρεψε να κλειδώσουν οι συχνότητες σε εστίαση, να εξομαλυνθούν τα συριστικά και να απελευθερωθεί το layering της σκηνής. Επίσης, πρόσεχα πολύ το volume γιατί η δύναμή του δείχνει τεράστια και η ταχύτητά του δεν αστειεύεται. Όλα είναι ακαριαία και ασυμπίεστα εδώ και ο ενισχυτής σε αναγκάζει να ακούσεις αλλιώς. Τελικά, όταν συντονίστηκα με έναν πιο ήρεμο τρόπο ακρόασης σε σχέση με τους ολιγόβατους που χρησιμοποιώ (που προφανώς τους “στύβω” σε σχέση με την άνεση που μου έδωσε ο Octave), τότε απόλαυσα μια πολύ όμορφη μουσική αίσθηση στα πλαίσια μιας ηχητικής πληρότητας χωρίς ψεγάδια που, ξεκάθαρα, δεν απευθύνεται σε μηχανάκηδες αλλά σε μουσικόφιλους με απαιτητικά ουδέτερα γούστα, που δεν θέλουν να προσέχουν τον ήχο τους παρά μόνο τη μουσική. Συμφωνώ και επαυξάνω…
Συμπέρασμα
Ο V 40 SE στοχεύει στο απόλυτο, ένα αόρατο μηχάνημα χωρίς δική του ταυτότητα, που, όμως, δεν θα κλέβει την μουσική από τη δύναμη, την ομορφιά και τα άπειρα συναισθήματα που μεταφέρει. Ακόμη κι αν δεν το έχει πετύχει απόλυτα, βρίσκεται ήδη πολύ μακριά από τα συνηθισμένα για να περάσει απαρατήρητος και είναι σίγουρο ότι θα φέρει σε δύσκολη θέση τον οποιονδήποτε αντίπαλο.
Ολοκληρωμένος ενισχυτής λυχνίας, κύκλωμα push-pull enhanced pentode, ισχύς 2x40W/4Ω (6550 λυχνίες), μία έξοδος ηχείων σταθερή μέχρι τα 2Ω, ολική ανάδραση 10dB, απόκριση συχνότητας 5Hz-70KHz, λόγος s/n 110dB@full power, thd: 0,1%@10W/4Ω. 5 είσοδοι γραμμής (μία Theater Bypass/amp in), έξοδος pre out με δυνατότητα amp off για πλήρως ανεξάρτητη λειτουργία της προενίσχυσης (λυχνίες+ολοκληρωμένο κύκλωμα απομόνωσης, 240Ω/5V/14dB gain) και tape out. Σύστημα πόλωσης 28-34mA με ενδεικτικά led τριών χρωμάτων (28mA green> yellow, 34mA green>red) χρονοκαθυστέρηση και έλεγχος/προστασία από δυσλειτουργίες, eco mode για χαμηλή κατανάλωση όταν δεν υπάρχει σήμα για πέντε λεπτά. Διαστάσεις: 40,6x41,5x15,9 εκ. (ΠΒΥ), βάρος: 18,6 κιλά
Αντιπρόσωπος: Sound Gallery of Greece
Τιμή: 4.400€. Προσθήκες/αναβαθμίσεις: 620€ phono MM/MC, 1.050€ Black Box (4xcapacitance), 2.650€ Super Black Box (10xcapacitance)