Εξομολόγηση
Να σας εξομολογηθώ κάτι. Από το 1998 έως και σήμερα έχω αγοράσει αρκετά Proacs τόσο από τις σειρές Studio όσο και από τις σειρές Repsonse. Θεωρώ πως για κάποιο ανεξήγητο -στην τελική- ψυχολογικό λόγο, είναι στο dna μου να ψάχνομαι με τον ήχο τους και να προσπαθώ να βρω ολοένα και καλύτερα συνοδά ώστε να αποβάλω οποιαδήποτε στρυφνάδα συνεργασίας, βγάζοντας έτσι τον καλύτερο δυνατό χαρακτήρα τους. Αν και πλέον στο διαδίκτυο μπορεί κανείς να βρει φοβερούς μπούσουλες και πληθώρα δοκιμών όπου περιγράφουν με τι έκατσε καλύτερα το κάθε ηχείο, με αυτά εδώ ξέρεις πως όσο πιο ποιοτικό και μουσικό είναι το υπόλοιπο σύστημά σου, τόσο το καλύτερο. Αυτό διότι τα Proac μπορούν να αντέξουν και να βγάλουν ασπροπρόσωπους τους κατόχους ηχοσυνόλων πολλών αστέρων και ευρώ, σε αντίθεση με αρκετά άλλα που δίνουν την αίσθηση πως πνίγουν και εγκλωβίζουν της δυνατότητες ενός μεγάλου υπόλοιπου συστήματος.
Ο δρόμος προς την μουσική γοητεία
Η βρετανική εταιρία ποτέ δεν επέβαλε κάποιο ισχυρό ¨λίφτινγκ” όσον αφορά τις καμπίνες των ηχείων της. Βλέπετε αγαπητοί αναγνώστες, πως αντιθέτως με την Ιταλική νοοτροπία η οποία κινείται παράλληλα με τον ήχο και στο design, εδώ το ζητούμενο είναι η αναβάθμιση του ήχου και μόνον. Οι καμπίνες των ηχείων παραμένουν “plain box” με εξαιρετική ποιότητα δεσίματος και κατασκευής. Η διατήρηση -κατά το δυνατόν- της τιμής των μοντέλων χωρίς εκτροπές ανά τετραετία έρχεται σε αντίθεση με την ανιούσα των τιμών κατασκευαστών οι οποίοι εκτός του ήχου προσπαθούν να κερδίσουν και στο μάτι. Φυσικά με το γούστο τους και πολλές φορές με την πολυτέλεια όπου η αισθητική τους προσθέτει. Το θέμα όμως στην Ελληνική αγορά είναι πως πολλοί έχουν βαρεθεί να πληρώνουν ήχο και να δαπανούν ένα μεγάλο μερίδιο του τιμήματος στο “ανανεωμένο” design που αφορά κυρίως το λούσο και λιγότερο τον ναρκισσισμό της καμπίνας προς όφελος(;) της απόδοσης. Προτιμούν τα χρήματά τους να πηγαίνουν κατά το δυνατόν στην ουσία – εάν ο ήχος και μόνον ο ήχος είναι καθαρά το ζητούμενο.Προς χάριν της ανατίμησης, αρκετές εταιρίες προσφέρουν νέα μοντέλα, ίσα-ίσα για να έχουν να γράφουν αναλύσεις επί αναλύσεων οι δημοσιογράφοι/αναλυτές του χώρου. Χωρίς ουσιαστικές και ηχηρές ηχητικές αλλαγές προς τα άνω. Έτσι,συχνά τα τελευταία χρόνια στον τομέα του ηχείου, οι καταναλωτές αγοράζουν ακριβότερα νέες απόψεις και όχι απαραίτητα ανώτερες κατηγορίες επιδόσεων. Ο χρόνος όμως επιβραβεύει τις φίρμες που μπορούν να αποδείξουν πως το γενεαλογικό τους δένδρο είναι απαλλαγμένο από τα ανιχνεύσιμα κουσούρια των marketing tricks και ταυτόχρονα επιτρέπουν οι ίδιες τις μεταξύ “τέκνων” κόντρες στην ίδια λεωφόρο. Πάρτε οποιοδήποτε προγενέστερο μοντέλο της Proac, βάλτε το δίπλα δίπλα με το αντίστοιχο νέο και διαπιστώστε μόνον τις ηχητικές αλλαγές. “Επιτρέπεται”. Η μορφή του, οριακά αναλλοίωτη στον χρόνο. Άλλοι κατασκευαστές αποφεύγουν αυτή την πολιτική. Δηλώνουν πως ο ήχος σε σχέση με το κόστος απόκτησης δεν μπορεί να αναλυθεί έτσι εύκολα και σε ευθεία σύγκριση με το μοντέλο-πρόγονο διότι άλλαξαν “πάρα πολλά ή και όλα”. Οπότε μιλούν για ένα “άλλο” ηχείο στην θέση του παλαιότερου μοντέλου, το οποίο φέρει το όνομα αλλά για την χάρη και την τιμή σε σχέση με την ουσία, εκεί το πράγμα δεν είναι τόσο πασιφανές.
Το κουτί που παίζει μουσική
Aς μιλήσουμε και στον πληθυντικό μιας που η διαπίστωση ήταν κοινή. Τα κουτιά που παίζουν μουσική. Κάπως έτσι φαντάζουν τα Studio 115 της Proac. Γιατί πράγματι, αν προσέξετε σε όλα τα σημεία, ακόμη και τα καλώδια του συστήματος, η ανταμοιβή θα είναι μεγάλη.
Στα πρώτα δεκάλεπτα των ακροάσεων επιλέξαμε να φέρουμε τα tweeter σε κλίση τέτοια, ώστε να δείχνουν την θέση ακρόασης. Επιπροσθέτως και αντιθέτως με το στήσιμο παλαιοτέρων σειρών και μοντέλων του κατασκευαστή, προτιμήσαμε τα tweeter να βρίσκονται προς τα έξω, μιας που η τοπολογία δεν τα φέρει στον απόλυτο κάθετο άξονα με τα mid-woofers. Χαρακτηριστικό πολλών μοντέλων της Proac, εδώ και χρόνια. Ο λόγος που τα τοποθετήσαμε έτσι: το ηχείο δημιουργεί μεγαλύτερο πλάτος πεδίου, την αίσθηση μεγαλύτερης σκηνής, ενώ παράλληλα δεν χάσαμε σε ευκρίνεια και ακρίβεια ειδώλου των ερμηνευτών μέσα σε αυτή.
[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]
Το συγκεκριμένο δίδρομο μοντέλο είναι πάρα πολύ φιλικό στα λαμπάτα ενισχυτικά που μπορούν να το τροφοδοτήσουν με τουλάχιστον 20-25 watts, μιας που παρά την χαμηλή ευαισθησία των 88.5 db /1w/1m η αντίσταση του ηχείου κυμαίνεται περί των 8 ohms και οι μονάδες δεν διψούν για ρεύματα. Κατα κανόνα, τα περισσότερα μοντέλα της φίρμας ξυπνούν εύκολα με 40-50 watts. Aυτά της σειράς studio είναι ετοιμοπόλεμα και στα λιγότερα watts. Έτσι πιστέψτε με, μη διστάσετε στο σημείο αυτό να τα ακούσετε με έναν ποιοτικό push-pull ενισχυτή βασισμένο στις λυχνίες EL34 ή KT88/6550/KT120. Aκόμη και με SET 845 ολοκληρωμένους. Πλέον υπάρχουν ικανοί, ποιοτικοί και φιλικοί σε κόστος 845 single ended με 20w όπου τα 115 γλυκοκοιτάζουν. Σε αυτό το περιβάλλον και κατα την διάρκεια της δοκιμής, πετύχαμε μια πραγματικά μαγική εικόνα με άριστη εστίαση κέντρου και είδωλα τα οποία ξεφεύγουν αρκετά έξω από τα όρια του ηχείου, δίνοντας ως ανταμοιβή μια τρισδιάστατη ανοικτή σκηνή σε πλάτος και βάθος. Tόσο σε rock όσο και κλασσική μουσική, οι ερμηνευτές εστίαζαν έξοχα, ανεξαρτήτως κατηγορίας, θέτοντας σου το ερώτημα “χρειάζεσαι κάτι περισσότερο;”
Το νέο tweeter της Proac, μαλακού θόλου 0,75”, ακούγεται κατά κανόνα λιγότερο αυστηρό και προβολικό από τα παλαιότερα studio series, προσφέροντας έτσι καλύτερή συχνοτική συνοχή παρέα με το 6,5” mid-woofer. Η διαφάνεια και το άγγιγμα που προσφέρει το όλο έντεχνο δέσιμο των μονάδων αγγίζει αυτή του Repsonse D18 (της ανώτερης σειράς) ,το οποίο και ήταν μέχρι προσφάτως η καρδία ενός δεύτερου setup μας. Αρα, λιγότερη και η προσπάθεια να στείλουμε τις υψηλές συχνότητες λίγο πιο πίσω ή έστω να τις δαμάσουμε μέσω καλωδίων και πηγής – αν τα ενισχυτικά μας δεν το επιτρέπουν. Ταυτοχρόνως, στο rack βρίσκεται το ψηφιακό της Wadia 121, το οποίο φάνηκε κομμένο και ραμμένο για τις μακρόχρονες ακροάσεις χωρίς ίχνος κόπωσης καθώς και τα καλώδια της Auditorium23 αλλά και τα ανώτερα σε κόστος Cardas (Golden Presence).Ταιριαστός συνδυασμός τόσο σε κατηγορία τιμής όσο και σε ηχητική κλάση.
Αλλάζοντας οδηγό και πηγή, περνώντας σε πιο δυναμικά και ρωμαλέα solid-state ενισχυτικά τάξης Δ διαφόρων εταιριών καθώς και σε τάξη Α/Β μοντέλων της Blue Circle & Musical Fidelity διαπιστώνει κανείς πως όταν αποφασίσεις να παίξεις με ισχύ, αυτή πρέπει να διέπεται από ευγένεια και σώμα. Παρότι η ανώτερη σε κατηγορία ψηφιακή πηγή που βρίσκεται στην παρέα, το Cary 306 SACD/CD pro, διδάσκει δυναμικές, περιγραφή διαστάσεων του χώρου της ηχογράφησης και ακρίβεια εικόνας, αν οι ενισχυτές χαλάσουν τον αισθησιασμό που προσέφεραν οι λάμπες με τα Proac, μην περιμένετε το ηχείο να ακουστεί γλυκό και γεμάτο. Δεν ανήκει στην κατηγορία που τα πάει καλά με όλα και προσφέρει αβίαστες ακροάσεις από μόνο του. Άλλωστε εδώ μιλάμε για ένα μικρό χαμελαίοντα. Παρουσιάστηκε από κρυστάλλινο, ελαφρώς κλινικό και ρηχό έως ρομαντικό, πλουσιότατο στις μεσαίες και όσο πρέπει ζεστόηχο. Οτιδήποτε αλλάζει στην αλυσίδα του ήχου περνά πεντακάθαρα μπροστά – για καλό ή κακό. Είναι στην φύση των Proac.
Για τον αισθησιασμό και την διαφάνεια της μεσαίας περιοχής που διαθέτει το βρετανικό monitor ουδέν σχόλιο. Αγγίζει το άριστο. Κάθε νέα έκδοση της σειράς Studio (αλλά και Response να συμπληρώσω) και καλύτερο. Οι φωνές αποδίδονται με ελευθερία σχεδόν με όλους τους συνδυασμούς της δοκιμής. Ποτέ δεν ακούστηκε εγκλωβισμένο στην καμπίνα του. Τώρα, στις χαμηλές και μεσοχαμηλές συχνότητες, αν και οι επιλογές στον τομέα του mid-woofer ολοένα και καλυτερεύουν όσον αφορά την ταχύτητα απόσβεσης, το bass reflex που εδώ εδρεύει στην μπροστινή μπάφλα του μοντέλου δηλώνει δειλά παρόν μόλις οι στάθμες ανέβουν. Αν πάρετε την περπατημένη, δηλαδή να το ακούτε με λυχνίες, προσέξτε ιδιαίτερα ακόμη και τα καλώδια του συστήματος, αν αυτό έχει την τάση να φουσκώνει τις μεσοχαμηλές. Μια αποσυμφόρηση εκεί, πάντα ευπρόσδεκτη, ώστε να μην χαλάσει η τονική ισορροπία και η έκβαση της λεπτομέρειας που μπορεί να αποδώσει το 115 σε όλο το φάσμα.
Κατα την διάρκεια αναπαραγωγής ποιοτικών παραγωγών jazz,rock και κλασσικής, η αίσθηση του αέρα και της ακρίβειας με την οποία περιέγραφε το ηχείο τον ιδεατό χώρο της σκηνής δημιουργεί ρίγος, Το ταλέντο του όμως περιορίζεται στα σημεία που καλούν τα μεγάλα μακροδυναμικά swings – λογικό να αφήνει και κάτι για τα ανώτερα μοντέλα. Ομοίως και η έκταση του χαμηλού συνάμα με την δυναμική απελευθέρωσή του στον μικρό ή μεσαίο χώρο για τον οποίο προορίζεται. Αυτά κινούνται σε υψηλά επίπεδα αλλά δεν είναι καθαρά τα φόρτε του. Προτιμά να περιγράφει αναλυτικά τί συμβαίνει χαμηλά, έως εκεί που μπορεί, παρά να προσπαθεί (μάταια στα κυβικά του) να φορτίζει τον χώρο με ογκώδες, δυναμικό χαμηλό. Εκεί που σε κατακτά εξ αρχής είναι η ακρίβεια και η παρουσίαση των λεπτομερειών με τρόπο φυσικό και ξεκάθαρο, χέρι-χέρι με τον ηχοχρωματικό πλούτο της παλέτας που ο αγοραστής τα τροφοδοτεί. Δεν τσαλακώνουν, σκληραίνουν ή θαμπώνουν εκεί που δεν πρέπει, κάτι που θεωρούμε βασικό προτέρημα ενός ηχείου που θέλει να αναγράφεται στην audiophile’s λίστα αγορών.
The English way
Είναι σχεδιασμένα να προσφέρουν απολαυστικές και αναλυτικές ακροάσεις καθώς και να αποτελούν την βάση ενός συνόλου μεγάλων ικανοτήτων. Μεταμορφώνονται εύκολα και κλειδώνουν το αυτί του ακροατή όταν φέρει τον ήχο τους εκεί που θέλει, σε βαθμό τέτοιο που ύστερα από καιρό δεν μπορείς να τα αποχωρισθείς παρά μόνον για κάτι πολύ ανώτερο – ίσως πάλι από τον ίδιο κατασκευαστή. Made in Great Britain με ότι αυτό συνεπάγεται. Long live the Queen.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][/vc_column][/vc_row]Proac Studio 115 δίδρομα ηχεία βάσης, 8ohm / 88.5db/w/m Τιμή: 1400,-€ made in G.Britain
